Przepis na bezglutenowy, prosty i pyszny chleb. Bez mąki!

Dziś przepis na prosty, jak zaspanie do roboty, chleb. Rzekłabym nawet, że to jedna z dosyć przeze mnie przekąsek, choć zasadniczo ziarna i to w takiej ilości robią mi wiejską dyskotekę w jelitach. Bez wątpienia jednak to ulubiona przekąska moich kolegów z pracy. Nie żebym ich częstowała (łakomstwo góruje nad przyzwoitością u mnie, tak jak poczucie humoru nad urodą, sorry, akceptuję to.) – po prostu ta sama ilość ziaren, która robi mi prywatkę w okrężnicy, jest przeze mnie przeżuwana tak długo i namiętnie, że … milczę. A dostąpienie ciszy w moim towarzystwie to marzenie wielu. Dziś przepis na bezglutenowy, prosty i pyszny chleb. Nada się na coś tam w wersji kanapki, ale ja opitalam na sucho, bo inwencja w porze śniadaniowej to nie jest moja mocna strona. 

Dodatkową zaletą chlebka jest fakt, że składa się z 4 składników i nawet mój mąż ogarnąłby ich zakup, gdybym jeszcze mu w tej dziedzinie ufała. Ponadto nie wymaka użycia żadnej tajemnej maszyny, zakwasu, czy cholera wie czego, co sprawia, że odechciewa się i żreć chleb i żyć. Wystarczy pradawna forma tzw. keksówka, papier do pieczenia, piekarnik i blender*. No i nie ma cukru, nabiału, glutenu. Uśmiechu Brada P. też nie, ale z racji łatwości przygotowania, będzie mu wybaczone.

Składniki:

• wersja lenia: gotowa mieszanka zbóż tj. ta z Rossmanna zawierająca siemię lniane, sezam i pestki dyni – 500g
  Wersja nie lenia: załóżmy, że masz w domu jakieś otwarte torbiszcze pestek dyni, sezamu i czego tam jeszcze, kuione na fali wiary w zdrowe żywienie i promocji w dyskoncie. Czas na nie i wyjątkowo nie mam przez to na myśli zbliżającej się daty ważności.
• 3 dojrzałe banany
  Mój mąż ma takie natręctwo, że proszony o dojrzałe, kupuje zielone. Nie wyplenisz, nie wyjaśnisz. Przestałam walczyć. Kiedy śpi to napieprzam go takim po łbie aż zczarnieje. Opcjonalnie, gdyby przemoc budziła w Was wstręt, polecam wstawić na noc do lodówki, schować do torebki i dać trzyaltce do ponoszenia, albo zapakować w papierową torbę i poczekać. I tak, ostatni pomysł też wydaje mi się absurdalny.
• czubata łyżka tłuszczu, u mnie: olej kokosowy.
  Mam, to szastam. Rzekłabym smutno, że olej kokosowy to jedna z nielicznych modnych rzeczy, jaką posiadam, ale niestety nie mogę się nim chwalić, pokazać z nim na mieście, upchnąć kluczy i portfela, zatem chwalę się tu.
• płaska  łyżeczka soli, ja dodałam himalajską, bo drzemie we mnie mały hipster, a co.
  Himalajska, nie wiem dlaczego, ale usłyszałam o niej, kiedy żarłam karmelowe lody z solą. To kupiłam. Zamykam oczy i wyobrażam sobie, że mam cokolwiek wspólnego z podróżami innymi niż do roboty.

Potrzebujesz ponadto:

• blendera
• formy “keksówki”
• piekarnika
• silnej woli, żeby nie zeżreć ziarenek, bo on nadmiaru można dostać sr… zawrotu głowy, powiedzmy
• papieru do pieczenia

I jazda:

1. Banany blendujemy na masę gładką jak kupa niemowlęcia po marchewce z jabłkiem. Dodajemy łyżkę oleju, łyżeczkę soli i miętolimy raz jeszcze, dla pewności, że wszyscy widzą, iż nam zależy.
2. Do masy wspujemy ziarna. Miętolimy łyżką aż zorientujemy się, że to męczące i nudne.
3. Keksówkę wykładamy papierem do pieczenia i przelewamy doń naszą tajemną masę.
4. Piekarnik ustawiamy na 160  i pieczemy 50-60 minut.
   Wskazówki: Jak brzegi zaczynają się rumienić, możesz wyjmować. Jak śmierdzi spalenizną, znaczy, że zjebałaś i musisz otworzyć okno. Życie.

Keksówka wystarczyła mi na 4 dni, ale nie żałowałam sobie, kroiłam w prostopadłościany na bogato, a co. Fajne było to, że chlebek zjedzony o 9 sprawiał, że głodniałam dopiero koło 13. Trzymałam w lodówce owinięty w folii, żeby się nie popsuł i żeby mąż mi nie zechlał, bo jak żreć, to pierwszy, ale jak trzeba kupić dojrzałe banany, to zawsze coś odwali.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Zapraszam, nie na kolację, nie do sypialni, ale tu:
Radomska na intagramie & Radomska na fb.

A jeśli zostawisz mi swój e-mail, skrobnę czasem coś miłego, a może nawet zabawnego?

[wysija_form id=”1″]

___________________

• blender to taka wersja wibratora dla każdej lebiody, która uważa, iż seks jest przereklamowany, a szybkie ogarnięcie jadła całkiem miłe.